PODMIOTOWA POLITYKA HISTORYCZNA • Polska polityka historyczna stoi dzisiaj przed wieloma wyzwaniami.

Pierwszym z problemów jest brak jakiejkolwiek podmiotowej polityki historycznej w latach 1945•2015. Wynika to z uwarunkowań historyczno-politycznych ale także z błędnego pojmowania rzeczywistości polegającego na przeświadczeniu, że historia jest oderwana od bieżącej polityki i nie ma na nią żadnego wpływu. Jak błędny to pogląd może świadczyć fakt, że zaledwie 70 lat po wojnie w opinii wielu społeczeństw Polska – pierwsze państwo, które zbrojnie przeciwstawiło się niemieckiemu faszyzmowi, państwo w którym nigdy nie powstał oddział ochotników współpracujących z SS, jest obecnie stawiane w jednym szeregu z kolaborantami Hitlera. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że nieobecni nie mają głosu – skoro nie prowadzimy podmiotowej polityki historycznej to inne państwa prowadzą ją za nas zrzucając na Polskę odpowiedzialność za grzechy Europy. Nic dziwnego, skoro jesteśmy 70 lat zapóźnieni w tej narracji. Piłsudski już 100 lat temu wyraził to celnie słowami: „Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium”.

Drugi problem to relatywizacja historii. Przykładem jest narracja, zgodnie z którą Niemcy nie byli twórcami nazizmu tylko zostali przez tę ideologię zniewoleni a później szczęśliwie wyzwoleni przez aliantów. Napisy np. na polskich tramwajach brzmiały jednak „nur fur Deutsche” (tylko dla Niemców) a nie „nur fur Nazi” (tylko dla nazistów) tak więc jeśli cały naród niemiecki był i jest beneficjentem polityki prowadzonej przez wybranych demokratycznie nazistów to odpowiedzialność za ich zbrodnie również spada na Niemców. Traktowanie tego wybiórczo jest fałszowaniem historii oraz zwykłą hipokryzją.

Trzeci problem to brak pieniędzy. Polityka historyczna to obecnie filmy, gry , spektakle i koncerty poświęcone popularyzacji historii i kultury. Brak funduszy powoduje, że jesteśmy daleko w tyle za państwami, które są odpowiedzialne za zbrodnie II wojny światowej. Tylko inwestując w kulturę, sztukę oraz nowe technologie możemy skutecznie prowadzić swoją podmiotową narrację historyczną.

Czwarty problem to zawłaszczenie roli ofiary przez Izrael. To Polska została napadnięta przez hitlerowskie Niemcy, to Polacy (w tym polscy Żydzi) zostali wymordowani w obozach zagłady przez Niemców i to wszystko działo się kiedy Izrael jeszcze nawet nie istniał. Obecnie jednak państwo, które nie istniało w czasie II wojny światowej uzurpuje sobie prawo do bycia ofiarą, a Polskę, która od początku do końca walczyła z Hitlerem, próbuje oskarżać o współudział pomimo największej ilości Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata pochodzących z naszego państwa.

Oto wybrane główne problemy i wyzwania stojące przed polityką historyczną Polski. Tylko prowadzenie jej w sposób profesjonalny i planowy jest w stanie pokonać popkulturowe mity i ewidentne fałszerstwa dokonywane na naszej historii przez wiele lat, przy naszej bierności w tym temacie. Polska polityka historyczna musi być oparta na faktach. Musi przedstawiać je w sposób atrakcyjny dla odbiorcy z wykorzystaniem nowych technologii w postaci gier, filmów, spektakli i animacji aby docierać do szerokiej grupy odbiorców. Przede wszystkim jednak polska polityka historyczna powinna być prowadzona niezależnie od oczekiwań innych państw ponieważ pamięć o przodkach jest fundamentem naszej tożsamości i nie jest na sprzedaż. Czas przedstawić światu naszą piękną opowieść.

„Ten kto nie szanuje i nie ceni swej przeszłości nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani prawa do przyszłości” Józef Piłsudski

AUTOR TEKSTU:
Bartosz Garczyńki • K15 Poznań 🇵🇱

UKŁAD WIZUALNY:
Tomasz Idaszek • K15 Wrocław 🇵🇱